Singemer Fasnetlieder

Hoorig (Singemer Narrenmarsch und Narrenruf)

T: trad.; M:  Ludwig Stock (1952)

Hoorig, hoorig, hoorig isch de sell
und wenn de sell it hoorig wär,
no dät mer it wisse wer hoorig wär.
Hoorig, hoorig, hoorig isch de sell.

 

S goht degege

T. u. M.: WaFrö (1957)

S goht degege, Mamme, häng de Schurz a d' Wand,
hei etz mach di doch weng nett.
Endlich kunnt die Fasnet wieder mol is Land
und do goht kon Mensch is Bett.
Do gommer wieder schnurre
und lond de Spießer pfurre
und singet eins
und pfetzet eins
de Poppele regiert.
S goht degege, Mamme, häng de Schurz a d' Wand
kumm scho bloß it lang geniert.

 

Oh bloos mer doch

T. u. M.: WaFrö (1959)

Oh bloos mer doch in Schueh, wenn d' witt
vum Obed bis zum Morge,
kumm mach in Singe d' Fasnet mit,
wenn d' Geld bruchsch, gang ge borge.
Und wenn on "s goht degege" sait,
no füehl i mi ersch frei.
//:Es muss, wer denn it "Hoorig" schreit
en Trubehüeter sei. ://

 

Kon hät Grund

T. u. M.: WaFrö (1958)

Kon hät Grund / zum Bräsele und butzt's om schier.
Hauptsach gsund / und isch die Welt au hindrefür.
Früh bis spot / denk  dass es all degege goht
und dass om s Lebe ersch räht freut,
wenn alles wieder "Hoorig" schreit.
It träse häng di alleweil / a s Narreseil.

 

Heieiei sind mir e Stadt

T. u. M.: WaFrö (1961)

Heieiei sind mir e Stadt, z' Singe unterm Hontes.
Alls isch z'friede, alls isch satt.
Wer s Rothus sieht, der mont des.
Mir lieget uf de Induschtrie / so weich grad wie uf Samt.
Kultur und Kunscht, lueg nu mol hi,
mir hond sogar e Sau im Standesamt.

 

S isch henne wie denne

T. u. M.: WaFrö (1962)

Ob Hoseknöpf, ob Käs vukaufsch,
ob Dokter bisch, als Hausfrau laufsch,
ob de i de Alu schaffsch,
im Rothus us em Fenschter gaffsch,
ob Maggi oder Fitting, ob Kleinbetrieb, ob Staat,
//: s isch henne wie denne, s isch alls de gliech Salat ://